مدیریت دانش در شرایط بحران به معنی جمعآوری، سازماندهی، بهکارگیری و انتقال مؤثر دانش و تجربههایی است که میتواند به کاهش آسیبها، تسریع تصمیمگیری و بهبود واکنش در هنگام بحران کمک کند. در واقع، هدف اصلی آن این است که در شرایط پرتنش و غیرقابل پیشبینی، سازمان یا جامعه بتواند از آموختههای گذشته، تجربیات دیگران و اطلاعات جاری، بیشترین بهره را برای تصمیمات حیاتی ببرد.